Conjugation of anklingeln

Conjugation of anklingeln [v.]

Infinitiv
Präsens

-anklingeln

Indicativ
Präsens

ichklingle an or klingele an

duklingelst an

erklingelt an

wirklingeln an

ihrklingelt an

sieklingeln an

Präteritum

ichklingelte an

duklingeltest an

erklingelte an

wirklingelten an

ihrklingeltet an

sieklingelten an

Konjunktiv
Präsens

ichklingle an or klingele an

duklingelst an

erklingle an or klingele an

wirklingeln an

ihrklingelt an

sieklingeln an

Präteritum

ichklingelte an

duklingeltest an

erklingelte an

wirklingelten an

ihrklingeltet an

sieklingelten an

Imperativ
Präsens

(du)klingele an or klingle an

Partizip
Präsens

-anklingelnd

Perfekt

-angeklingelt

anklingeln

Abreviations

Pos. Positif

Komp. Komparativ

Super. Superlativ