Conjugation of beordern

Conjugation of beordern [v.]

Infinitiv
Präsens

-beordern

Indicativ
Präsens

ichbeordere

dubeorderst

erbeordert

wirbeordern

ihrbeordert

siebeordern

Präteritum

ichbeorderte

dubeordertest

erbeorderte

wirbeorderten

ihrbeordertet

siebeorderten

Konjunktiv
Präsens

ichbeordere

dubeorderst

erbeordere

wirbeordern

ihrbeordert

siebeordern

Präteritum

ichbeorderte

dubeordertest

erbeorderte

wirbeorderten

ihrbeordertet

siebeorderten

Imperativ
Präsens

(du)beordere

Partizip
Präsens

-beordernd

Perfekt

-beordert

See:

Abreviations

Pos. Positif

Komp. Komparativ

Super. Superlativ