Conjugation of kokeln

Conjugation of kokeln [v.]

Infinitiv
Präsens

-kokeln

Indicativ
Präsens

ichkokle or kokele

dukokelst

erkokelt

wirkokeln

ihrkokelt

siekokeln

Präteritum

ichkokelte

dukokeltest

erkokelte

wirkokelten

ihrkokeltet

siekokelten

Konjunktiv
Präsens

ichkokle or kokele

dukokelst

erkokle or kokele

wirkokeln

ihrkokelt

siekokeln

Präteritum

ichkokelte

dukokeltest

erkokelte

wirkokelten

ihrkokeltet

siekokelten

Imperativ
Präsens

(du)kokele or kokle

Partizip
Präsens

-kokelnd

Perfekt

-gekokelt

Abreviations

Pos. Positif

Komp. Komparativ

Super. Superlativ