Conjugation of asonantar

Conjugation of asonantar [v.]

infinitivo
presente

-asonantar

indicativo
presente

yoasonanto

asonantas

élasonanta

nosotrosasonantamos

vosotrosasonantáis

ellosasonantan

imperfecto

yoasonantaba

asonantabas

élasonantaba

nosotrosasonantábamos

vosotrosasonantabais

ellosasonantaban

pretérito

yoasonanté

asonantaste

élasonantó

nosotrosasonantamos

vosotrosasonantasteis

ellosasonantaron

futuro

yoasonantaré

asonantarás

élasonantará

nosotrosasonantaremos

vosotrosasonantaréis

ellosasonantarán

subjuntivo
presente

yoasonante

asonantes

élasonante

nosotrosasonantemos

vosotrosasonantéis

ellosasonanten

futuro

yoasonantare

asonantares

élasonantare

nosotrosasonantáremos

vosotrosasonantareis

ellosasonantaren

imperfecto

yoasonantara

asonantaras

élasonantara

nosotrosasonantáramos

vosotrosasonantarais

ellosasonantaran

imperfecto 2

yoasonantase

asonantases

élasonantase

nosotrosasonantásemos

vosotrosasonantaseis

ellosasonantasen

condicional
presente

yoasonantaría

asonantarías

élasonantaría

nosotrosasonantaríamos

vosotrosasonantaríais

ellosasonantarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)asonanta

(él)asonante

(nosotros)asonantemos

(vosotros)asonantad

(ellos)asonanten

gerundio

-asonantando

participio

-asonantado

Abreviations

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo