Conjugation of desencintar

Conjugation of desencintar [v.]

infinitivo
presente

-desencintar

indicativo
presente

yodesencinto

desencintas

éldesencinta

nosotrosdesencintamos

vosotrosdesencintáis

ellosdesencintan

imperfecto

yodesencintaba

desencintabas

éldesencintaba

nosotrosdesencintábamos

vosotrosdesencintabais

ellosdesencintaban

pretérito

yodesencinté

desencintaste

éldesencintó

nosotrosdesencintamos

vosotrosdesencintasteis

ellosdesencintaron

futuro

yodesencintaré

desencintarás

éldesencintará

nosotrosdesencintaremos

vosotrosdesencintaréis

ellosdesencintarán

subjuntivo
presente

yodesencinte

desencintes

éldesencinte

nosotrosdesencintemos

vosotrosdesencintéis

ellosdesencinten

futuro

yodesencintare

desencintares

éldesencintare

nosotrosdesencintáremos

vosotrosdesencintareis

ellosdesencintaren

imperfecto

yodesencintara

desencintaras

éldesencintara

nosotrosdesencintáramos

vosotrosdesencintarais

ellosdesencintaran

imperfecto 2

yodesencintase

desencintases

éldesencintase

nosotrosdesencintásemos

vosotrosdesencintaseis

ellosdesencintasen

condicional
presente

yodesencintaría

desencintarías

éldesencintaría

nosotrosdesencintaríamos

vosotrosdesencintaríais

ellosdesencintarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)desencinta

(él)desencinte

(nosotros)desencintemos

(vosotros)desencintad

(ellos)desencinten

gerundio

-desencintando

participio

-desencintado

desencintar

Abreviations

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo