Conjugation of disceptar

Conjugation of disceptar [v.]

infinitivo
presente

-disceptar

indicativo
presente

yodiscepto

disceptas

éldiscepta

nosotrosdisceptamos

vosotrosdisceptáis

ellosdisceptan

imperfecto

yodisceptaba

disceptabas

éldisceptaba

nosotrosdisceptábamos

vosotrosdisceptabais

ellosdisceptaban

pretérito

yodiscepté

disceptaste

éldisceptó

nosotrosdisceptamos

vosotrosdisceptasteis

ellosdisceptaron

futuro

yodisceptaré

disceptarás

éldisceptará

nosotrosdisceptaremos

vosotrosdisceptaréis

ellosdisceptarán

subjuntivo
presente

yodiscepte

disceptes

éldiscepte

nosotrosdisceptemos

vosotrosdisceptéis

ellosdiscepten

futuro

yodisceptare

disceptares

éldisceptare

nosotrosdisceptáremos

vosotrosdisceptareis

ellosdisceptaren

imperfecto

yodisceptara

disceptaras

éldisceptara

nosotrosdisceptáramos

vosotrosdisceptarais

ellosdisceptaran

imperfecto 2

yodisceptase

disceptases

éldisceptase

nosotrosdisceptásemos

vosotrosdisceptaseis

ellosdisceptasen

condicional
presente

yodisceptaría

disceptarías

éldisceptaría

nosotrosdisceptaríamos

vosotrosdisceptaríais

ellosdisceptarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)discepta

(él)discepte

(nosotros)disceptemos

(vosotros)disceptad

(ellos)discepten

gerundio

-disceptando

participio

-disceptado

Abreviations

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo