Conjugation of auskennen

Conjugation of auskennen [v.]

Infinitiv
Präsens

-auskennen

Indicativ
Präsens

ichkenne aus

dukennst aus

erkennt aus

wirkennen aus

ihrkennt aus

siekennen aus

Präteritum

ichkannte aus

dukanntest aus

erkannte aus

wirkannten aus

ihrkanntet aus

siekannten aus

Konjunktiv
Präsens

ichkenne aus

dukennest aus

erkenne aus

wirkennen aus

ihrkennet aus

siekennen aus

Präteritum

ichkannte aus

dukanntest aus

erkannte aus

wirkannten aus

ihrkanntet aus

siekannten aus

Imperativ
Präsens

(du)kenne aus

Partizip
Präsens

-auskennend

Perfekt

-ausgekannt

Verbs with the same pattern :

ausbrennen auskennen

Abreviations

Pos. Positif

Komp. Komparativ

Super. Superlativ