Conjugation of bekennen

Conjugation of bekennen [v.]

Infinitiv
Präsens

-bekennen

Indicativ
Präsens

ichbekenne

dubekennst

erbekennt

wirbekennen

ihrbekennt

siebekennen

Präteritum

ichbekannte

dubekanntest

erbekannte

wirbekannten

ihrbekanntet

siebekannten

Konjunktiv
Präsens

ichbekenne

dubekennest

erbekenne

wirbekennen

ihrbekennet

siebekennen

Präteritum

ichbekannte

dubekanntest

erbekannte

wirbekannten

ihrbekanntet

siebekannten

Imperativ
Präsens

(du)bekenne

Partizip
Präsens

-bekennend

Perfekt

-bekannt

Conjugation of bekennen [v.]

Infinitiv
Präsens

-bekennen

Indicativ
Präsens

ichbekenne

dubekennst

erbekennt

wirbekennen

ihrbekennt

siebekennen

Präteritum

ichbekannte

dubekanntest

erbekannte

wirbekannten

ihrbekanntet

siebekannten

Konjunktiv
Präsens

ichbekenne

dubekennest

erbekenne

wirbekennen

ihrbekennet

siebekennen

Präteritum

ichbekennte

dubekenntest

erbekennte

wirbekennten

ihrbekenntet

siebekennten

Imperativ
Präsens

(du)bekenn

Partizip
Präsens

-bekennend

Perfekt

-bekannt

Abreviations

Pos. Positif

Komp. Komparativ

Super. Superlativ