Conjugation of einbekennen

Conjugation of einbekennen [v.]

Infinitiv
Präsens

-einbekennen

Indicativ
Präsens

ichbekenne ein

dubekennst ein

erbekennt ein

wirbekennen ein

ihrbekennt ein

siebekennen ein

Präteritum

ichbekannte ein

dubekanntest ein

erbekannte ein

wirbekannten ein

ihrbekanntet ein

siebekannten ein

Konjunktiv
Präsens

ichbekenne ein

dubekennest ein

erbekenne ein

wirbekennen ein

ihrbekennet ein

siebekennen ein

Präteritum

ichbekannte ein

dubekanntest ein

erbekannte ein

wirbekannten ein

ihrbekanntet ein

siebekannten ein

Imperativ
Präsens

(du)bekenne ein

Partizip
Präsens

-einbekennend

Perfekt

-einbekannt

Verbs with the same pattern :

einbekennen

einbekennen

Abreviations

Pos. Positif

Komp. Komparativ

Super. Superlativ